Hippo, Paasmaandag circa het jaar 412
Laten wij de verrijzenis van Christus beschouwen; zoals immers zijn lijden het beeld is van ons oude leven, zo is zijn verrijzenis het geheim van ons nieuwe leven. De apostel zegt daarom: "Door de doop in zijn dood zijn wij met Christus begraven, opdat ook wij, zoals Christus uit de doden is opgewekt, een nieuw leven zouden leiden". Gij hebt het geloof aanvaard, gij zijt gedoopt: gestorven is uw oude leven, gedood is het aan het kruis, begraven in de doop. Het oude waarin gij slecht hebt geleefd, is begraven: laat thans het nieuwe oprijzen. Leef goed: leef zo, dat gij werkelijk leeft, leef zo, dat gij, als gij gestorven zijt, niet opnieuw sterft. Bedenkt, mijn geliefden, wat de Heer in het evangelie heeft gezegd tot de man die Hij had genezen: "Zie, je bent nu genezen; zondig niet meer, opdat je niets ergers overkomt". Door dat gezegde waren wij in het nauw gedreven, daardoor waren wij in grote moeilijkheden geraakt, maar zijn barmhartigheid laat ons nooit in de steek. Onze Heer heeft aan de gedoopten een gebed gegeven, omdat men hier niet zonder zonde leeft; een gebed om elke dag te bidden: "Vergeef ons onze schulden". Er zijn schulden: dat is de algemene schuldbekentenis en wij houden niet op, ons dagelijks schuldig te maken. Nu zeggen wij dit, waardoor ons dagelijks onze schulden worden kwijtgescholden. Daarom mogen wij echter niet als met een gerust geweten berusten in schanddaden, misdaden en vergrijpen. De zonden mogen niet onze vrienden worden: als de zonde ons dan toch nog besluipt, laat zij ons dan tegen onze wil besluipen, zonder dat wij op haar gesteld zijn of echt op haar uit zijn. Wie immers vriendschap wil sluiten met de zonde zal de vijand zijn van Hem, die is gekomen om de zonde te delgen terwijl Hij zelf vrij was van zonde.